Megi kari

Teringat zaman dulu-dulu zaman keanak-anakan. Dalam kelas. Ustaz Shahrin masuk.

Ustaz : Assalamualaikum kelas
Kelas : Walaikumsalam ustaz.
Ustaz : Semua puasa hari ni?
Kelas : Puasa ustaz.
Ustaz : Alhamdulillah. Bagus la.

Di tengah2 lesson

Naem : Posa ko ari tok Mila?
Mila : Posa.... (krok krok di bawah meja)
Naem : Aik, pa kat tangan ko ya?
Mila : Jap gik ko nangga. Saba2.
Naem : Aju gik. Sik saba ku.

Anip : Dah tek Mila?
Mila : Jap2, sikit gik.

(Bau sesuatu menular)

Mila : Nah Nip!
Anip : Tq. Ko dah ambik tek?
Mila : Dah.

Dee2 : Maok juak!!
Anip : Nah Dee2! (Menghulur sesuatu di bawah meja)

Krop krop krop

Ustaz : Kenapa takde orang duduk depan hari ni?
Kelas : Kami penat ustaz.
Ustaz : Hanifah, Zahratul, Karmila, duduk depan.
Anip, Dee2, Mila : Tak pe la ustaz, esok kami duduk depan.

(Bau menusuk hidung semua)

Ustaz : Kenapa ustaz cium bau makanan ni? Macam bau megi kari. Sapa yang makan?
Kelas : (Semua buat2 muka hairan) Errkkk mana ada ustaz.
Ustaz : Betul?
Kelas : Betul ustaz. (Sambil tangan semua main pass2 megi kari bawah meja. pssttt, kecuali Pina, Yanti dan Dayang je tak)


Astghfirulahalazim.. insaf lah wahai kawan2 ku..
Maaf ustaz, kami tidak bercakap benar. Kami rindu Ustaz! Hehe

*Anip, thanks, nyaman megi kawu! Haha ;p